Zoutpilaar

In 1987 maakte ik een zoutpilaar, als ode aan de Vrouw van Lot. De Vrouw die de moed had om om te kijken. Zevenenvijftig kilo zout, mijn eigen lichaamsgewicht. Het beeld werd tentoongesteld in de Synagoge, gemeentelijke expositieruimte in Kampen en daarna nog in diverse plaatsen. Het zout stond symbool voor verdriet, bikkelhard van versteende tranen, dat werd de vrouw van Lot. Lang heb ik nagedacht wat de beste manier was om afscheid te nemen van die zoutpilaar. De tranen laten vervliegen, laten oplossen…. Ik leerde dat zout verdampt indien het een temperatuur bereikt van ruim 1500 graden Celsius. Met behulp van enkele vrienden en deskundigen hebben we een groot vuur gemaakt op de bunker bij Seveningen aan de IJssel. Er was veel hout voor nodig om te bewerkstelligen wat ik voor ogen had, de enorm hoge temperatuur. Dat mijn werk alweer de voorpagina van de krant haalde, verbaasde me niet. Het was spannend en indrukwekkend en het is gelukt: het zout is verdampt, de tranen vervlogen…

 

You can enable/disable right click